نشاء پیوندی
پیوند هنر اتصال دو قطعه ی بافت زنده گیاهی به یکدیگر به صورتی که با هم یکی شده و پس از آن به عنوان یک گیاه به زندگی ادامه دهند، می باشد. پیوند سبزی ها برای اولین بار توسط پژوهشگران ژاپنی با پیوند هندوانه روی کدو قلیانی در اواخر ۱۹۲۰ به منظور مبارزه با بیماری های خاکزی انجام شد. اکنون درصد بسیار بزرگی از هندوانه، خیار و گوجه فرنگی در جهان بصورت پیوندی کاشت می شوند. با این وجود کاشت گیاهان با نشای پیوندی در ایران تقریبا جدید بوده و نسبت آن در مقابل کشت های با نشا معمولی بسیار ناچیز است. مزیت های نشای پیوندی از جمله مقاومت به بیماری های خاکزی، تحمل تنش های محیطی، افزایش عملکرد و افزایش طول دوره ی برداشت هر کدام در جای خود می تواند عامل کلیدی در موفقیت پروژه های کشاورزی باشد.
بهین کوشان، پروژه ی توسعه نشای پیوندی را در سال ۱۳۹۳ از کارفرما تحویل گرفت. شرکت سپاهان رویش به عنوان کارفرما پروژه‌ی توسعه نشای پیوندی با استفاده از پایه های شرکت رکزوان هلند را برای بهین کوشان تعریف نمود و با استفاده از راهکار پدیدآوری این شرکت، توانست بذر پایه های پیوندی خود را در ایران توسعه دهد.